ปิดไฟห้องนอน แต่นอนไม่ลง
ป่านนี้เขาคง จะคิดถึงถึงคนอื่น
ส่วนคนที่เฝ้ารอ เฝ้ารอ
เฝ้าคิดถึงเขาทั้งคืน แต่ว่าเขากลับไม่รู้
อยากโทรหาจัง อยากฟังเรื่องจริง
แต่กลัวพอได้ยิน แค่เสียงเขาพูดจา
กลัวจะต้องมีอาการ อ่อนไหวเกินไปเหมือนแล้วมา
สุดท้ายมีน้ำตาทุกที
?นั่งกอดหมอนจนตอนเช้า
ทนเหงา เพียงลำพัง
เหลือบไปเห็นรูปเดิม ใจก็ยัง
กลับไปคิดถึงวันเก่าๆ
ปิดข้อความบนมือถือ กี่ครั้ง ก็ยังว่างเปล่า
คนที่เหงาเหลือเกินคงมีแค่เรา
แต่ว่าเขาไม่เคย ได้รู้เรย
(ซ้ำ?)
ปิดไฟห้องนอน แต่นอนไม่ลง
ป่านนี้เขาคง จะคิดถึงถึงคนอื่น
ส่วนคนที่เฝ้ารอ เฝ้ารอ
เฝ้าคิดถึงเขาทั้งคืน
ต่อให้เขาได้รับรู้ แต่เขาคงไม่มาสนใจ