ถนนว่างเปล่า ไม่มีใคร
ผู้คนจากหาย
ฉันยืนเดียวดาย
ฉันมองขึ้นไป ฟ้าเลือนหาย
สายลมหยุดพัด
ฉันไม่เข้าใจ...
ตื่นขึ้นมาเจอ
กับความจริงที่เหมือนกัน
จะวันนี้หรือคืนไหน
ก็ร้ายเหมือนในฝัน
ต้องอยู่เพียงคนเดียว
อยู่อย่างนี้ไม่มีใคร
คือฝันร้าย
ท่ามกลางคนมากมาย...
ทุกวันที่ผ่าน ไม่ต่างกัน
ไม่ต่างกับฝัน
ฉันยังเดียวดาย
ฉันมองรอบกาย ช่างวุ่นวาย
ผู้คนหลากหลาย
ฉันจึงเข้าใจ...
ตื่นขึ้นมาเจอ
กับความจริงที่เหมือนกัน
จะวันนี้หรือคืนไหน
ก็ร้ายเหมือนในฝัน
ต้องอยู่เพียงคนเดียว
อยู่อย่างนี้ไม่มีใคร
คือฝันร้าย
ท่ามกลางคนมากมาย...
ขอใครสักคนที่เข้าใจ
ให้วันเลวร้ายไม่นานเกินไป
ขอใครสักคนช่วยกอดไว้
ให้คืนโหดร้ายได้จางหายไป...
ตื่นขึ้นมาเจอ
กับความจริงที่เหมือนกัน
จะวันนี้หรือคืนไหน
ก็ร้ายเหมือนในฝัน
ต้องอยู่เพียงคนเดียว
อยู่อย่างนี้ไม่มีใคร
คือฝันร้าย
ท่ามกลางคนมากมาย
ตื่นขึ้นมาเจอ
กับความจริงที่เหมือนกัน
จะวันนี้หรือคืนไหน
ก็ร้ายเหมือนในฝัน
ต้องอยู่เพียงคนเดียว
อยู่อย่างนี้ไม่มีใคร
คือฝันร้าย
ท่ามกลางคนมากมาย...
ฉันต้องการมีรัก
มีไหมใคร