โชคชะตา ใยถึงช่างเย็นชาเกินไปเกินใจอดทน
ใยถึงแกล้งจงใจทำลายให้ล้มให้แพ้กี่หน ไม่ให้หลุดพ้นไป

ทุกข์กระหน่ำ ให้ต้องย่ำบนทางที่โรยด้วยความโหดร้าย
ทำได้แค่ประคองตัวเองให้เดินต่อไหว ฝ่าฟันไปให้ถึงวันนั้น

* เมื่อมรสุมโรยแรงโรยราท้องฟ้าสดใส เมื่อคืนที่มืดมนเลยผ่านไปอย่างใจต้องการ
ขอแค่เช้าของวันใหม่ ที่ไขว่คว้ามาเนิ่นนาน ให้ปิดฉากความร้าวรานได้เสียที

ถ้าเป็นกรรม ถ้าหากฉันทำความเลวใดใดในชาติก่อนนี้
ก็อยากให้การทนทรมานยาวนานที่มี ได้เพียงพอชดใช้สิ่งนั้น

(ซ้ำ *)

เมื่อมรสุมโรยแรงโรยราท้องฟ้าสดใส เมื่อคืนที่มืดมนเลยผ่านไปอย่างใจต้องการ
ขอแค่เช้าของวันใหม่ ที่ไขว่คว้ามาเนิ่นนาน ให้ปิดฉากความร้าวรานให้ฉัน
เมื่อมรสุมโรยแรงโรยราท้องฟ้าสดใส เมื่อคืนที่มืดมนเลยผ่านไปอย่างใจต้องการ
ขอแค่มีชีวิตใหม่ ที่ไขว่คว้ามาเนิ่นนาน ข้ามผ่านความทรมานจากนี้จนตาย