เลิกมองดูฟ้า ก้มหน้ามองดิน เพราะพี่จนต้อยต่ำ ถูกประนาม หยามหมิ่น
ว่าศักดิ์ศรีเพียงกา ซ้ำมีค่าเพียงดิน มิวายถวิล หวังจะบินเทียมหงส์ทอง
เคยมองดอกฟ้า เดี๋ยวนี้ไม่กล้าจะมอง เพราะเจ้างามสง่า พี่มิกล้าแตะต้อง
เจ้าอยู่สูงเกินสอย ดังเดือนลอยละล่อง กระต่ายน้อยคอยมอง อีกแล้วต้องหมองซบเซา
เลิกแบ่งชั้น กันเถิดหนา ลืมศักดินาเถิดน้องเจ้า เลิกอยู่อย่างดอกฟ้ามารักเจ้ากาคนเก่า
ได้แต่เพ้อ แต่ฝัน ดังคนหยันเย้ยเรา จึงต้องเศร้า เพราะค่าเรา เพียงดิน
ลาก่อนดอกฟ้า น้ำตาไหลริน ใครจะเห็นคุณค่า น้ำตาเราชาวดิน
คนเหยียดหยันกันทั่ว ว่าเป็นวัวลืมตีน ดินเอ๋ยดิน ควรนึกถึงถิ่นเจียมตน
เลิกแบ่งชั้น กันเถิดหนา ลืมศักดินาเถิดน้องเจ้า เลิกอยู่อย่างดอกฟ้ามารักเจ้ากาคนเก่า
ได้แต่เพ้อ แต่ฝัน ดังคนหยันเย้ยเรา จึงต้องเศร้า เพราะค่าเรา เพียงดิน
ลาก่อนดอกฟ้า น้ำตาไหลริน ใครจะเห็นคุณค่า น้ำตาเราชาวดิน
คนเหยียดหยันกันทั่ว ว่าเป็นวัวลืมตีน ดินเอ๋ยดิน ควรนึกถึงถิ่นเจียมตน