มือฉันมันด้านและมันหนา
หน้าฉันมันกร้านมันดำมีริ้วรอย
ไม่เหมือนเดิม
ตาฉันมันมัวเกือบมืดมิด
ใจฉันมันล้าชีวิตมันเหลวแหลก
ไม่เหมือนเก่า
เป็นคนไม่มีอะไร
เป็นคนไม่มีหัวใจ
เป็นคนที่โดนทำลาย
ไม่เหลือ.... ไม่มีเหลือ......
คนคนเดียว
ที่ทำให้ตัว
ฉันกลายเป็นคนพิการ
เจ็บและช้ำไปจนตาย
หมดทางรักษาให้หาย
เธอคนเดียว
ที่ทำให้ตัว
ฉันกลายเป็นคนใกล้ตาย
เมื่อเธอทิ้งเธอหายไป
เจอะความรักที่โหดร้าย
ร่างกายมันโทรม ไม่สดใส
แววตามันทุกข์
มันท้อไม่กล้ามอง
ไม่จ้องตา
ไม่เคยได้แหงนขึ้นมองฟ้า
ทำได้แค่เพียงก้มหน้ามองพื้นดิน
เจ็บเสียชิน
เป็นคนไม่มีอะไร
เป็นคนไม่มีหัวใจ
เป็นคนที่โดนทำลาย
ไม่เหลือ.... ไม่มีเหลือ......
คนคนเดียว
ที่ทำให้ตัว
ฉันกลายเป็นคนพิการ
เจ็บและช้ำไปจนตาย
หมดทางรักษาให้หาย
เธอคนเดียว
ที่ทำให้ตัว
ฉันกลายเป็นคนใกล้ตาย
เมื่อเธอทิ้งเธอหายไป
เจอะความรักที่โหดร้าย
คนคนเดียว
ที่ทำให้ตัว
ฉันกลายเป็นคนพิการ
เจ็บและช้ำไปจนตาย
หมดทางรักษาให้หาย
เธอคนเดียว
ที่ทำให้ตัว
ฉันกลายเป็นคนใกล้ตาย
เมื่อเธอทิ้งเธอหายไป
เจอะความรักที่โหดร้าย