ต่อให้ใครสงสัย แต่ก็เอาผิดไม่ได้เลย
แนบเนียนทำตัวเหมือนเคย ร่องรอยไม่เคยเผยมัน
กลบเกลื่อนกันจนฉันเกือบเผลอ ดีที่เจอเงื่อนงำสำคัญ
ชิ้นเดียวที่พอฟ้องกัน ว่าความจริงเป็นเช่นไร
กี่คำที่ว่ารัก จะบิดเบือนความจริงได้ยังไง
หากเธอยังจริงใจ ทำได้ไหมแค่สบตา
อย่าทำลายหลักฐาน ด้วยการไม่หันมามอง ฉันขอร้องช่วยหันมาสบตาฉัน
อย่าทำลายหลักฐาน ถ้อยคำจากปากหากมันจริงทุกคำ
ก็ขอให้มองตาฉัน อยากเห็นคำให้การของแววตา
จะปิดกันไปถึงไหน ทำไมไม่ยอมรับกัน
ถ้าฉันไร้ความสำคัญ ก็บอกกันจะได้ไป
หลอกลวงฉันทุกวันอย่างนี้ ทั้งที่เขาอยู่ในหัวใจ
คิดหรือว่าจะรอดไป โดยไม่มีใครรู้เลย