เมื่อกาลเวลานำพาชีวิตของเธอไปจากฉัน
กี่ปีกี่เดือนกี่วันถึงฉันจะรับไหว ไม่มีใครรู้เลยว่าปลายทางมันอยู่ที่ใด
แค่รู้ว่าเร็วเกินไปไหมเธอ
เข้าใจว่าทุกชีวิตล้วนเกิดมา ต้องจบด้วยการจากลาเสมอ
มีคนอื่นอีกเท่าไหร่ ทำไมต้องเป็นเธอในตอนนี้ ไม่คาดคิดไม่คาดฝัน
*ทิ้งไว้เพียงความทรงจำดีๆที่มีของเรา รอยยิ้มคำพูดเก่าๆเหล่านั้นเคยสัญญา
ร้องไห้ให้ฟ้าถล่มเธอก็คง ไม่อาจหวนคืนมา ให้รู้ไว้ว่า
เธอไม่เคยหายไปจากใจฉัน

**ต่อจากนี้คงเป็นเพียงเวลาของความคิดถึง เพียงหนึ่งสิ่งเดียวที่ฉันทำได้
อยากตะโกนให้ก้องฟ้าเธอจะได้ยินฉันไหม แม้ตัวเธอห่างไกล
ฉันจะอยู่ให้ไหวไม่ต้องห่วงเลย

ซ้ำ */**/**