ยามมื้อแลงฟ้าหม่น ฝนกำลังตั้งเค้า คนไกลบ้านมันเหงา คึดฮอดใครบางคน เสียงฟ้าฮ้องคำราม ท่ามกลางเสียงเครื่องยนต์ เมืองใหญ่กลางสายฝน มีคนเศร้าเหงาใจ มาอยู่ไกลฐานถิ่น จากดินที่เคยแนบเนา ไกลบ้านไกลผู้บ่าว เขาสิเป็นจั่งใด๋ แม่ซำบายดีบ่ พ่อซำบายดีไหม ฝนบ้านเฮาตกไป พอได้หว่านบ่ข้าว ฟ้าสีแหล่ แหล่ หอมดอกแคยามค่ำ ค่ำ ยังจดยังจำยามฟ้าค่ำที่บ้านเฮา ฟ้าสีหม่น หม่น เหม็นควันรถยนต์ที่บ้านเขา บ่เหมือนบ้านเฮา เหมือนบ่แม่นฟ้าเดียวกัน บ่เหมือนบ้านเฮา เหมือนบ่แม่นฟ้าเดียวกัน ยามมื้อแลงฟ้าหม่น ฝนกำลังย้อยหย่าว คนไกลบ้านไกลบ่าว ใจมันหนาวสะท้าน * ฝนก็ฝนจากฟ้า ฟ้าก็ฟ้าเดียวกัน แต่ใจน้องไหวหวั่น เหมือนต่างฟ้าต่างฝน (ซ้ำ*)