ดวงตะวัน ลับทิวแมกไม้
ใจพี่ก็หาย หายลับไปกับตะวัน
สิ้นแสงสูรย์ อาดูร โศกศัลย์
ทิวาลับเหล่า พลัน
เหมือนดังมีดบั่นหัวใจ
..คอยละเมอ เพ้อว่าเธอนั้น
ยังเป็นมิ่งขวัญ ขวัญชู้คู่ฤทัย
สวาทยังหวาน ฝังจำติดใจ
มิแรมนิราศไกล
ฝังใจอยู่ชั่วนิรันดร์
..รักเจ้าเอ๋ย รักเคยสมปราถนา
ลับไปไม่หวนคืนมา
สุดใขว่คว้ามาแนบขวัญ
วิมานที่หวัง
พังทลายลงสูญพลัน
เหลือเพียงทราก นั้น
ดังทาสทรมาน
..ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง
ใจพี่กลัดหนอง
หมองใจด้วยจากนงค์คราญ
สวาทหาย แรมมลาย แหลกราน
ทิ้งทรากรักไว้ประจาน
ทรมานจิตใจนักเอย
..ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง
ใจพี่กลัดหนอง
หมองใจด้วยจากนงค์คราญ
สวาทหาย แรมมลาย แหลกราน
ทิ้งทรากรักไว้ประจานทรมาน
จิตใจนักเอย.......