ดูเธอสับสน มืนมดว่างเปล่า ไม่พบไม่เจอใคร อยู่แต่ในห้องแห่งความเสียใจ กักขังตัวเอง อยากให้เธอได้มองออกไป ออกไปข้างนอกหน้าต่างบานนี้... ( ออกไปที่นอกหน้าต่าง นอกหน้าต่าง ) ยังมีสิ่งที่สวยงาม ( นอกหน้าต่าง นอกหน้าต่าง ) อย่ามัวแต่นั่งเสียใจ ( ออกไปที่นอกหน้าต่าง .. ที่มันแตกต่าง ) กับห้องแห่งความเสียใจ อยากให้เธอ ได้มองสักครั้ง ( อยากให้เธอได้เริ่มใหม่อีกครั้ง ).... แค่อยากให้เห็นโลกที่นอกหน้าต่าง มันไม่อ้างว้างเหมือนข้างใน อาจยังไม่พร้อมจะก้าวออกไป แต่แค่มองด้วยตาของเธอ.. หากสักวันหนึ่งเมื่อเธอมีใจ ที่พร้อมออกไป ไปเปิดประตูเปิดมันและก้าวออกไป ได้ไหมเธอ ( ทังมัน ทุกอย่าง ทิ้งรอยอดีต ปล่อยมันทิ้งไป แล้วมาเริ่มใหม่ที่นอกหน้าต่างบานนี้ได้ไหมเธอ )