ไม้เมือง - นิทานใบไม้
เรียบเรียง/คำร้อง/ทำนอง ประเสริฐ ศรีกิจรัตน์
เมื่อเธอร้องไห้ มองฟ้าหม่นหมอง
ใครล่ะประคองใจที่สลาย
จากความใฝ่สูง เอื้อมคว้าดาวไกล
ตะเกียกตะกาย สุดท้ายได้แค่เศษผง
หล่นปลิวเข้าตา เธอร้อยพันครั้ง
ถึงเจ็บ ก็ยังไม่คิดจบลง พลัดตกจากฟ้า
กี่ครั้งยังคง ร่วงหล่นมาตรง กลางใจของใครคนคอย
เหมือนใบไม้รักน้ำค้างอย่างในนิทาน
เหมือนความฝันของน้ำค้างช่างไกลสุดสอย
แสร้งเป็นหมอกขาว ปลิวคว้างล่องลอย
ฝ่าคืนเหน็บหนาวเจ็บร้าวซ้ำรอย
แค่หวังลมๆ แล้งๆ ก็ไม่ถอดใจ
เมื่อไหร่จะรู้ เมื่อไหร่จะเห็น
สิ่งที่ควรเป็น เธอกลับมองข้ามไป
อย่าจากไปนะ โปรดอยู่ได้ไหม
อยู่กับใบไม้ จะรักเธอไปชั่วกาล
เหมือนใบไม้รักน้ำค้างอย่างในนิทาน
เหมือนความฝันของน้ำค้างช่างไกลสุดสอย
แสร้งเป็นหมอกขาว ปลิวคว้างล่องลอย
ฝ่าคืนเหน็บหนาวเจ็บร้าวซ้ำรอย
แค่หวังลมๆ แล้งๆ ก็ไม่ถอดใจ
เมื่อไหร่จะรู้ เมื่อไหร่จะเห็น
สิ่งที่ควรเป็น เธอกลับมองข้ามไป
อย่าจากไปนะ โปรดอยู่ได้ไหม
อยู่กับใบไม้ จะรักเธอไปชั่วกาล
นิทานใบไม้ แทนความในใจจากฉัน