หลบบ้านวันนี้ พี่บ่าวช่วยถือเป๋าให้ ก้าวขึ้นรถไฟ หัวใจมันเต้น ตึกตั๊ก ตึกตั๊ก ฉึกฉัก เหมือนจังหวะรถไฟ ไหลตามรางบนเส้นทางรัก ตั๊กกะตึ๊ก กะฉึกกะฉัก สองเรานิราศรักล่องใต้ ออกจากหัวลำโพง พี่ส่งตาหวาน ขบวนรถวิ่งผ่านเห็นยอดเจดีย์ใหญ่ องค์พระปฐมขอให้รักเราสมใจ พี่หยับเข้ามาใกล้เมื่อถึงราชบุรี ลมพาผมปลิวพี่เอานิ้วเขี่ยเส้นผมให้ สะกิดถูกแก้มใส น้องอายจนถึงเพชรบุรี ผ่านประจวบคีรีขันธ์ เคลิ้มหลับฝันว่าถูกหอมสองที มารู้สึกตัวที่ชุมพร น้องนอนซบพี่บ่าว * ทำพรรค์พรือดี เขินพี่จนตีหน้าไม่ถูก แต่ก็มีความสุข อุ่นใจได้อิงแอบเขา เอ๊ะหรือว่าในฝัน ถูกหอมแก้มนั้นเป็นจริงหล่าว อิงไหล่พี่บ่าวจนเข้าสุราษฎร์ธานี ที่ถานีพัทลุง พี่แหลงว่ารักน้อง จิขอจองขอใจน้องรับรักพี่ น้องไม่ตอบแต่ยิ้มรับไมตรี น้องมารับรักพี่ที่ถานีหาดใหญ่ (ซ้ำ *) ตามจริงแล้วใจ ให้พี่ไปตั้งแต่หัวลำโพง