บ้านน้อยหลังนี้ถึงมีคนที่เธอชัง โปรดรู้ว่ายังแง้มบานประตูเสมอ เตียงตู้กระถางยังวางที่เก่า เก้าอี้ว่างเปล่ายังเฝ้ารอเจอ หน้าต่างก็เพ้อถึงเธอทุกวัน ตรงนั้นตรงนี้ก็มีเพียงแต่ความหลัง กับภาพเมื่อครั้งที่เธอยังเคียงกับฉัน กอดหมอนใบนี้ที่เธอเคยกอด กระเง้ากระงอดออดอ้อนจำนรร ร่องรอยเหล่านั้นมันตรึงติดใจ * หากวันพรุ่งนี้ เธอเจ็บจากคนที่รัก กลับมาซบตัก คนที่รักเธอมิคลาย อกนี้ยังอุ่น อ้อมแขนยังอุ่นละมุนละไม ช้ำมาจากมือคนไหน ขอทำให้เธอหายดี ** บ้านน้อยหลังนี้ถึงมีคนที่เธอชัง แต่ฉันก็ยังเเหงนคอรอคอยอย่างนี้ วันไหนที่ช้ำน้ำตาเปื้อนเข่า กลับบ้านหลังเก่าเรานะคนดี ผู้ชายคนนี้ยินดีปลอบใจ (ซ้ำ * / ** )