มีเมฆปุยมากมาย
ว่ายอยู่บนฟ้า
แปลงรูป
แปลงหน้าตาไปได้ร้อยพัน
คอยเล่นกล
ให้คนจินตนาการ
ไปตามนึกฝัน
ปรุงเรื่องเป็นนิทาน
เล่าสู่กันฟัง
มีเมฆปุยก้อนหนึ่ง
ที่สุดปลายฟ้า
งามเหมือนเทพธิดา
สวยไปทุกอย่าง
แต่ดูเหมือนจะไกลเหลือเกิน
เกินกว่าที่ใจจะไปนึกหวัง
คงไม่มีหนทางไปสู่ความจริง
แค่เพียงความฝัน
ละเมอ ละเมอ
พร่ำเพ้อไปทุกสิ่ง
มีหนทางหนใดให้ได้เธอมา
ให้เป็นดังฝัน
อ้อนวอน อ้อนวอน
เฝ้าขอเทวดา
ช่วยเนรมิตเธอ
สร้างเธอขึ้นมา
วอนขอเทพธิดา
มาโอบกอดฉัน
แค่เพียงความฝัน
ละเมอ ละเมอ
พร่ำเพ้อไปทุกสิ่ง
มีหนทางหนใดให้ได้เธอมา
ให้เป็นดังฝัน
อ้อนวอน อ้อนวอน
เฝ้าขอเทวดา
ช่วยเนรมิตเธอ
สร้างเธอขึ้นมา
วอนขอเทพธิดา
มาโอบกอดฉัน
มีเมฆปุยก้อนหนึ่ง
ที่สุดปลายฟ้า
งามเหมือนเทพธิดา
ที่ปลายฟ้านั่น
ใจหวังปองให้เธอ
เป็นหยาดละอองเติมใจ
ให้ฉันจะชื่นใจ
ทุกวันที่ได้เธอมา
จะชื่นใจทุกวันที่ได้เธอมา
จะรักเธอทุกวันไปชั่วชีวา