ฟ้ากับตะวัน
คำร้อง วรัชยา พรหมสถิต
ทำนอง อภิไชย เย็นพูนสุข
ฟ้า เมื่อยามดวงตะวันนั้นลาไป ก็ดูจะเดียวดายและอ้างว้าง
จะมองไปทางใดช่างมืดมน ก็คงเป็นดังคน
ที่ไม่มีใครให้อุ่นใจ และไม่มีใครเวลาที่ใจร้าวราน
อยู่อย่างเดียวดายอย่างทรมาน ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะเจอคนที่จากไป
ฟ้า ที่ยังรอดวงตะวันขึ้นมาใหม่ ไม่ต่างสักเท่าไรกับตัวฉัน
ที่ยังรอดวงตะวันของหัวใจ ให้คืนมาพบกัน
เธอ ก็คือดวงตะวันที่ในใจ จากวันที่เธอไปจนวันนี้
ช่างเป็นวันเวลาที่มืดมน กับการกลายเป็นคน
หวังว่าสักวัน จะได้สัมผัสกับสิ่งที่ใฝ่ฝัน
และสิ่งนั้น ที่ฉันต้องการคือเธอให้กลับมาปลอบใจ