ให้มานักต่อนักจนมากมาย ฉันอุตส่าห์ปรับใจเข้าหา เธอยังห่าง ๆ เหินฉันไปทุกครา พาให้ใจระหวาดระแวง ยังมั่นคงซื่อตรงและเหมือนเดิม ทุก ๆ อย่างเพิ่มเติมเสมอ และที่สุดใจนั้นต้องมาเสียเธอ ที่ใจไม่เคยจีรัง คงหมดหวังแต่ทำดีสู้ไป ช้ำข้างในช่างน่าสงสาร ต้องสละสิทธิ์รักนี้ไปเหมือนทาน ยิ่งนานก็ยิ่งบานปลาย พอแล้วพอ ช้ำใจแค่เพียงนี้ก่อน วอนขอวอนขอไปรักษาแผลใจ อาจจะยาวนานวันก็คงจะหาย ตกลงถอนใจ ยอมยกธง (อยากจะลืมทำไมยิ่งจำเก็บไว้ ตัดใจถอนใจ ยอมยกธง) เธอแสดงออกมาอย่างแนบเนียน เขียนด้วยมือแต่ลบด้วยเท้า รู้ว่าอกหักนี้ช้ำใจยืดยาว กว่าคราวที่แอบรักใคร