ฟ้าไม่เป็นสีฟ้า น้ำไม่มีปลาว่าย มวลหมูไม้ล้มตาย สัตว์ทั้งหลายหายสิ้นไป ฝนที่หล่นสายมเป็นน้ำตาบอกว่าเสียใจพรุ่งนี้จะเหลืออะไร หากไม่ใยดีเมืองยิ่งใหญ่ยิ่งโต คนก็คนยิ่งห่าง เดินกันคนละทางต่างมุ่งหวังต่างเห็นแก่ตัว โลกถึงคราวอ่อนล้าวันเวลานี้ดูน่ากลัว ธรรมชาติในเงาสลัวของมลพิษวันนี้ยังไม่สาย โลกป่วยไข้คนช่วยเยียวยา วันนี้ยังไม่ช้า บนผืนฟ้ารุ้งยังวากสาย มาเถอะมาร่วมกัน ทอฝันไปไกลแสนไกล เกลียวรอยความห่วงใย รักษาโลกไว้นาน