ก่อนตะวันลับแนวเหลี่ยมภูผา
หมอกจางตาฟ้าร่วมกันท้าทาย
ขุนเขายิ่งใหญ่
ทางเดินห่างลับไกล
บุกเดินไปไม่เคยหวั่น
เขาสูงล้ำค้ำฟ้าตระหง่าน
เหล่าภัยพาลคืบคลานเป็นเงา
ยิ่งสูงยิ่งหนาวยอดเขายังห่าง
อยู่บนทางนึกหวั่น
นึกพรั่นความหนาว
เขาสูงล้ำค้ำฟ้าตระหง่าน
เหล่าภัยพาลคืบคลานเป็นเงา
ยิ่งสูงยิ่งหนาวยอดเขายังห่าง
อยู่บนทางนึกหวั่น
นึกพรั่นความหนาว
เปรียบคนเราเหมือนดั่งขึ้นภูเขา
ฝ่าไปเอา หมายตัวเราก้าวไกล
สูงสูง ขึ้นไปใครจะอยู่ข้างเรา
กิเลสยุเย้าให้ปืนป่าย
ไร้มิตรแท้ถึงแม้ยิ่งใหญ่
ใหญ่เกินไปไม่มีใครเอา
ยิ่งสูงยิ่งหนาวยิ่งเหงายิ่งห่าง
อยู่บนทางนึกหวั่น
นึกพรั่นความหนาว