บนทางวกวน ผู้คนมากมาย อาจยังไม่สาย ถ้าคิดจะทำบางอย่างที่ดี อยู่มาหลายปี ไม่เคยได้ความ เบื่อคนคอยถามว่าคิดยังไงยังอยู่ที่เก่า ทุกคนไขว่คว้าดิ้นรน วุ่นวายสับสน ซะจนฉันอ่อนใจ ยิ่งโตยิ่งหนาว หัวใจ ใครเลยจะดูกันข้างใน อยากจะหนีหายไปจากโลกใบใหญ่ จะอยู่ให้ไกลผู้คน ไม่อยากรับรู้ว่าชีวิตมืดมน จะทนช้ำไปเพื่อใคร ในใจของคน อาจมีมากมาย อาจมีดีร้ายคลุกเคล้ากันไปไม่เคยแน่นอน ต่างก็วิ่งชนไม่ทำเพื่อใคร และคอยผลักไสทับถมกันไปให้อยู่ที่เก่า ท้องฟ้าและทะเลที่กว้างใหญ่ ไม่เคยปลอบใจให้ฉันได้ลืมเลือน ยิ่งฝืนที่จะยืนลุกขึ้นใหม่ ก็โดนคนคอยตอกย้ำ