ละเจ็บปวดทรวง ดวงใจร้าว แนมเห็นเขา ควงเจ้าเบิ่ง อ้ายนั่นคิดบ่เถิง คนที่เคยหมายมั่น เฮ็ดกันได้น้อลงคอ หน้าเวทีตำตาอ้าย เฮ็ดให้ใจของอ้ายสั่น แทบวางไมค์บ่ทัน ย้านน้ำตามันไหลย้อย คนที่เคยฮักกันน้อฮักกัน ขี้ใส่ใจของอ้ายแท้ เจ้าควงใครมา ต่อหน้าต่อตาเห็น เห็น ทำพี่เสียเส้น เหมือนตัวพี่เป็นเกาเหลา เพราะเส้นไม่มี คนดีจึงเมินหน้าเรา เจ็บปวดไม่เบา ควงเขามาเย้ยทำไม ใคร ใคร อิจฉา จ๊ะจ๋าเคียงคู่จู๋จี๋ อีหยังกันนี่ บ่มีท่าทีเอียงอาย เป็นความบังเอิญ หรือเดินมาเพราะจงใจ เกิดความสงสัย ทรามวัยนั้นเริ่มฉายแวว มาเห็นแล้ว เห็นแล้ว มันฟ้อนบ่แจ๋ว ทลำไม่เข้าท่า มาเห็นแล้วมันฟ้อนบ่แจ๋ว ลำไม่เข้าท่า อิจฉาคู่นั่นคันแข่วบ่เซา ลำบ่จ้าวหย่าวบ่เป็นกลอน ตอนออกมาท่าดีเอาฮ้าย เห็นเขาใกล้หัวใจ พังหมุ่น เทิงสูนพองแค้นแฟนอ้ายซางเป็น ได้เห็นเต็มตา อยู่หน้าเวทีพี่มอง ดูเขากับน้อง ไม่มีท่าทีเกรงใจ พี่เป็นหมอลำ ก็ช้ำเป็นเหมือนใคร ใคร ผู้ชมมากมายตัดใจเราศิลปิน เริ่มวินเสียงกลอง เมื่อมองเห็นเจ้าจู๋จี๋ สองหูของพี่ ดนตรีเริ่มไม่ได้ยิน ควบคุมจิตใจอะไรไม่ได้ยุพิน น้ำตาเริ่มรินรดดินเขาสิ้นรักเรา เฮาปานบ้า ปานบ้า บ่เห็นกับตาบ่กล้าเคืองขุ่น เฮาปานบ้าบ่เห็นกับตา บ่กล้าเคืองขุ่น เทิงสูนพองเศร้าละเมาเซิ่งพองเซ มุ่นเอ้เล่ ผมเป้เคยหวัง นางเอ้ยนางซางทำน้อเจ้า คำวอนเว้ารอขอมื้อแต่ง เสียแฮงฮักแท้ สิไปแก้ละบ่อนใด๋ พี่ต้องทำใจ อวยชัยให้เธอโชคดี ให้ลืมรักพี่ คืนนี้หมดความสำคัญ ถึงพี่ลำเค็ญ ถือเป็นทางผ่านจอมขวัญ สัญญาเรานั้น ให้มันจบสิ้นกันที จงลืมสัญญาก่อนกี้ จงลืมสัญญาก่อนกี้ คนมีฮ้อยใจหลายเหล่า กับเขาควงเอาเพิ่นเย้ย เคยเว้าเจ้าห่างลา วาสนาหมอลำส่ำนี้ คงบ่มีฮักจริงหวังแต่ง คือบทแสดงเพิ่นเขียนไว้ มันเขียนได้