ถ้าฉันจับมือจะโกรธไหม กอดเธอจะโกรธไหม จะว่าฉันไหม
หากโน้มแก้มเธอลงมาอิงไหล่
เพื่อปลอบใจเธอที่ช้ำ หยุดน้ำตาที่รินไหล อย่าร้องได้ไหม
ก็เห็นแล้วใจจะขาด
ทำไมต้องร้องไห้เพื่อเขา ที่ทิ้งเธอไป
อย่าสนกับคนพรรค์นั้นที่มันตาไม่ถึง
เธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเองไม่คู่ควร แต่ไม่อาจจะละเลยกับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น
หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้เต็มใจรับไว้เช่นเคย
จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ
ฉันไม่ได้ฉวยโอกาสเธอ แค่ฉันอยากพาเธอ
เดินข้ามวันนี้ ก็เห็นแล้วใจจะขาด