ในชีวิตฉันได้พบผู้คน เหมือนดังลมที่พัดผ่าน ไม่มีใครให้รักยืนยาว
บางทีให้ฉันได้คลายร้อน บางทีให้ฉันได้คลายเหงา
ดังลมที่พัดบางเบา เข้ามาและพัดเลยไป
แต่สุดท้ายก็นับว่าโชคดี ชีวิตนี้ได้มาเจอ ลมที่เย็นไปถึงข้างใน
คือลมจากรักจริงจากเธอ ที่ไม่เคยพบเจอจากใคร
ในความอุ่นกายกลับเย็นสบายพร้อมกัน
เธอรู้บ้างไหมว่าเธอคือลมที่ไม่พัดไป ไม่เหมือนใครที่เป็นแค่คนคบกัน
รับรู้เอาไว้ว่าเธอกับฉันเรียกคนรักกัน รักของเธอคือลม ลมหายใจ
ต่อจากนี้ใจฉันจะมีเธอ แม้บางทีได้ไปเจอ ลมแรงๆที่ไหนบางวัน
ก็คงจะพัดโดนแค่กาย ไม่ซึมผ่านลึกไปกว่านั้น จะขอเก็บใจเอาไว้ผูกพัน
แค่เธอ