ทศพล หิมพานต์ - ลูกสาวใครหนอ
ผูกสมัครรักน้องมานาน หญิงใดไม่ปานลูกสาวแม่เลย
แก่นจริงล่ะยิ่งไปกว่าใคร หลงลืมไม่ได้ทรามเชย
รักไม่กล้าเอ่ย นานแล้วเคยชอบกันมา
คิดจะหมั้นแก้วตา พี่จนหนักหนา เกรงว่าแม่ยายจะชัง
แม่สรรกำเนิดเกิดลูกสาวสวยหรู ทำบุญใดอยากรู้กุศลจึงสร้าง
วัยน้อง 16 ขวบปี สมส่วนโสภี ล่ะพวกผู้ชายต่างหวัง
เก่งกาจสามารถจอมคน ทั้งแก่นแสนซน หน้ามนเก๋จัง
หลงรักน้องอัดแน่นในอก เหมือนตกขุมนรกล่ะหัวอกแทบพัง
สุดขมขื่นเมื่อชายอื่นควงน้อง หว่านด้วยเงินทองน้องก็เพ้อคลั่ง
จะควงใครเขาอย่าให้เปลืองตัว ด้วยลิ้นชายชั่วที่ใช้เงินอำพราง
เขาเสียสตางค์ล่ะนั่นเพราะหวังตัวน้อง พี่นะจนเงินทองมองความดีพี่บ้าง
จะปิดประตูหัวใจไม่ให้เข้า พี่เต็มใจนอนเฝ้า ทั้งทางประตูหน้าต่าง
ถึงแม้นพี่ถือหน้าไพ่เหนือ แต่ตัวเก็งที่เหลือ มันใกล้เกลือกินด่าง
อย่าหลงผิดเลยนะคนดี จงนึกถึงพี่ก่อนน้ำตาน้องหลั่ง
จะรักเจ้าเหมือนบ่าวที่ภักดี ขอเพียงปรานีอย่าให้พี่ผิดหวัง
จะขอน้องให้สมศักดิ์ศรี อย่าทำให้พี่ต้องรอคอยฝันค้าง
ถึงแม่น้องจะชังตัวพี่ ขอเพียงคนดีโอนใจมาบ้าง
ลูกสาวใครหนอขอนะคนสวย สงสารพี่นะโอ้น้องจ๊ะคนสวย
สองแขนพี่จะช่วยเป็นกำแพงกั้นกลาง
เอ๋ยโอ้ละหน่าย โอละหน่าย หน่อยเอย
รักพี่มั่นทรามเชย อย่าทำเมินเฉย เยาะเย้ยให้ตรอมใจตาย