บนเส้นทางฝันที่ต้องเผชิญ
ยังมีขวากหนามบนเส้นทางเดิน
ต้องแบกภาระมากมายที่รู้ว่าหนักเหลือเกิน
ตราบจนวันนี้ฉันยังไม่เคย หยุดเดิน
ก็มีบ่อยครั้งที่ฉันเคยท้อ
อยากหยุดชีวิตไม่ให้ไปต่อ
ผู้อาวุโสกล่าวไว้เป็นคำพูดกึ่งด่าทอ
เพิ่งมาไม่ไกลใยเจ้าจึงยอม
บอกตัวเองว่าฉันจะต้องไม่ตาย จะไม่มีคำว่าสาย (ว่าสาย)
เก็บความช้ำเหล่านั้นเอาไว้ข้างใน ให้เป็นแรงได้ก้าวไป (ก้าวไป)
จะกี่หนาวกี่ร้อนกี่ฝนเท่าไร อย่าให้ใจได้ไหวหวั่น (ไหวหวั่น)
คำภาวนาเป็นร้อยพัน ไม่สำคัญ เท่าตัวเราทำฝันด้วยตัวเอง
ในแต่ละวันที่ต้องเป็นไป
เราต่างก็รู้ว่ามันไม่ง่าย
และระหว่างทางทั้งทุกข์และสุขมักจะท้าทาย
แต่จำเอาไว้ว่าฉันจะไปให้ถึงจุดหมาย