ชีวิตปอน ปอน อยู่อย่างติดดิน อาหารที่กินง่าย ง่ายอยู่สองริมทาง ชอบเที่ยวชอบลุย มีใครจะไปด้วยกันบ้าง ชอบป่า ชอบเขา ไม่เหมือนสาวกรุง ชอบเดินห้าง ชีวิตวันว่าง ก็อยู่กับเสียงเพลง ชีวิตพอเพียงแต่เพียงขาดคนรู้ใจ จะมีบ้างไหมคนที่จิตใจตรงกัน เสื้อยืดเกงยีนส์ง่าย ง่าย ไปไหนไม่หวั่น ไม่ชอบกระโปรงที่เขาใส่กันสั้น สั้น ไม่ใช่สาวมั่นก็ฉันมันสาวโลโซ * รถที่ใช้ยี่สิบสี่หน้าต่าง เป็นเพื่อนเดินทางประจำ ประจำ ขึ้นลงจนชินจนหน้าแดงหน้าดำ เจอเรื่องหนัก หนัก แต่ไม่เคยบ่นสักคำ แต่งานที่ทำรายได้แค่เดือนชนเดือนเป็นสาวปอน ปอน อยู่อย่างพอเพียง ถึงไร้คนเคียงแต่ก็มีความสุขดี ชีวิตของเราช่างอิสระเสรี ไปไหนก็ไปหัวใจมันแสนแฮปปี้ พอใจแค่นี้ ยิ้มได้อย่างมีความสุข (ซ้ำ *)