นอกหน้าต่างทุกอย่างสับสน มีผู้คนเขาเดินมากมาย หลากหลายชายหญิงที่อิงคู่กัน มองด้วยความปวดร้าว โธ่สาวเจ้ามีกำแพงกั้นทุกวันทุกคืนร้องไห้ลำพัง ห้องนั้นสีขาว แต่สาวเจ้าชุดดำ ชอกช้ำระกำอยู่เพียงผู้เดียว ทำผิดใดหนาจะหามีใครข้องเกี่ยว เปล่าเปลี่ยว เหลียวมองลอดช่องประตู ในหน้าต่างทุกอย่างเงียบเหงา มองเห็นสาว ซ่อนหน้าหดหู่ อยากรู้คู่รักเธออยู่ที่ใด กรรมที่เกิดเป็นหญิง เขาเชยชมแล้วทิ้งเจ้าไปฝากไว้ ความทุกข์กับเวทนา ห้องนั้นสีขาว แต่สาวเจ้าชุดดำคืนค่ำ ดื่มด่ำกับหยาดน้ำตา นั่นคือครั้งสุดท้ายพรุ่งนี้ไปใครจะเห็นหน้า หากสาวฆ่าตัวตายไปเมื่อคืน ห้องนั้นสีขาวแต่โลกเราไม่ใช่ โหดร้าย น่ารักมีอยู่คู่กัน แม้ถ้าเธอกล้าหาญ บุกฝ่าฟันปีนกำแพงกั้น ทุกวันสาวเจ้าจะพบเพื่อนร่วมทาง