ฉันเกิดอยู่เมืองขอนแก่น ดินแดนเสียงแคนดอกคูน
น้ำของน้ำพอง ซี มูล แดนก่อเกื้อกูลกำเนิดเกิดแคน
แล่นแตร แล่นแตร แคนเป่า ปลุกวิญญาณเร้าอารมณ์พรั่งพรู
คิดฮอดทางบ้านบ่ฮู้ พี่น้องเฮาอยู่กันจั้งได๋
ขอให้อยู่ดีมีแฮง และฮักแพงกันเข้าไว้
ยามเมื่อโศกเศร้าเหงาใจ เป่าแคนเติมไฟส่งให้พลัง เป่าแคนเติมไฟส่งให้พลัง
แคนเป็นลำไม้ไผ่ เสียงลำไม้นี้ให้มนต์ขลัง
จำแรงเจรียงเสียงฟัง กังวานดังสำเนียงสกุณา
แล่นแตร แล่นแตร การเวก ปลุกวิญญาณเสกเคลิ้มลอยศรัทธา
หลงชื่นเสียงชมนักหนา ดังฮอดอเมริกาโลกยังมาสนใจ ดังฮอดอเมริกาโลกยังมาสนใจ
เอ้า-ลำ ?เอ้า-ลำ เซิญต้อน ฟ่าวมาฟ้อนกันไว ไว
ม่วนซื่นโฮแซวยามใด บ่มีหยังถึงใจเท่ากับได้ฟังแคน
ว้อท ว้อท ฝรั่งถามว่า ว้อท ว้อท ฝรั่งถามว่า
ยูเป่าอะไร เฮ้ ยูเป่าอะไร
ตอบแคน ตอบแคน กลับไป
อ๋อ แคน อ๋อแคน เข้าใจ
พอโดนโดนไปก็กลายเป็นออร์แกน
พอโดนโดนไปก็กลายเป็นออร์แกน
ฉันเกิดอยู่เมืองขอนแก่น ดินแดนเสียงแคนดอกคูน
น้ำของน้ำพอง ซี มูล แดนก่อเกื้อกูลกำเนิดเกิดแคน
แล่นแตร แล่นแตร แคนเป่า ปลุกวิญญาณเร้าอารมณ์พรั่งพรู
คิดฮอดทางบ้านบ่ฮู้ พี่น้องเฮาอยู่กันจั้งได๋
ขอให้อยู่ดีมีแฮง และฮักแพงกันเข้าไว้
ยามเมื่อโศกเศร้าเหงาใจ เป่าแคนเติมไฟส่งให้พลัง เป่าแคนเติมไฟส่งให้พลัง