เพราะฝนนั้นทำใจช้ำเปียกปอน
เธอจึงซ่อนตัวไม่เปิดรับใคร
ถึงแม้เมฆดำค่อยค่อยจางไป
เธอยังขังใจ
อยู่ในมุมที่เงียบงัน
เธอไม่รับไม่รู้
ใจเธอช่างเงียบงัน
ฉันมาเคาะประตู
อยากจะบอกเธอ
ให้ลืมมันซะกับคนเมื่อวาน
อย่าจำอย่าฝันให้ใจอ่อนล้า
ส่วนคนพรุ่งนี้ที่จะเข้ามา
จะพาให้เธอได้เดินหน้าไป
เมื่อ..เขาแค่คนเมื่อวาน
ก็คนอย่างนั้นไม่ต้องใส่ใจ
ส่วนคนพรุ่งนี้
จะคอยห่วงใย
จะพาให้เธอ
นั้นไปด้วยกัน
ฉันกับเธอ
ถึงแม้หัวใจเธอช่างจดจำ
ขอแค่สีดำอย่าจำฝังใจ
ท้องฟ้านั้นยังคงฟ้าเรื่อยไป
ถ้าแม้ไม่จม
อยู่ในมุมที่เงียบงัน
เธอไม่รับไม่รู้
ใจเธอช่างเงียบงัน
ฉันมาเคาะประตู
อยากจะบอกเธอ
ให้ลืมมันซะกับคนเมื่อวาน
อย่าจำอย่าฝันให้ใจอ่อนล้า
ส่วนคนพรุ่งนี้ที่จะเข้ามา
จะพาให้เธอได้เดินหน้าไป
เมื่อ..เขาแค่คนเมื่อวาน
ก็คนอย่างนั้นไม่ต้องใส่ใจ
ส่วนคนพรุ่งนี้
จะคอยห่วงใย
จะพาให้เธอ
นั้นไปด้วยกัน
ฉันกับเธอ
เธอไม่รับไม่รู้
ใจเธอช่างเงียบงัน
ฉันมาเคาะประตู
อยากจะบอกเธอ
ให้ลืมมันซะกับคนเมื่อวาน
อย่าจำอย่าฝันให้ใจอ่อนล้า
ส่วนคนพรุ่งนี้ที่จะเข้ามา
จะพาให้เธอได้เดินหน้าไป
เมื่อ..เขาแค่คนเมื่อวาน
ก็คนอย่างนั้นไม่ต้องใส่ใจ
ส่วนคนพรุ่งนี้
จะคอยห่วงใย
จะพาให้เธอ
นั้นไปด้วยกัน
ฉันกับเธอ