ก็เพื่อนเองก็เพื่อนกันซ้ำ ๆ ในคำที่เธอพูดใส่หู ฉันรู้ดีก็เข้าใจว่าเธอไม่เคยจะคิดอะไรมากเลย เพราะเราใกล้ชิดกันเกินเหตุ หรือเราเข้าใจกันเกินไป มันเลยต้องกลายมาเป็นรักเธอ โทษทีที่ใจของฉันนั้นมันไม่นิ่งพอ โทษทีนะเธอถ้าทำให้เธอต้องวุ่นวาย โทษทีทุกคนที่ฉันนั้นคงสับสนว่าฉันคือใคร ควรจะอยู่ตำแหน่งไหนกับเธอ ก็รู้ตัวต้องห้ามใจต้องถอยและก้าวไปยืนยังจุดเดิมนั้น ฉันรู้ไม่ควรถลำใจให้มากเกินไปทุกวัน ก็รู้ไม่ควรจะออกไปนอกกรอบ รู้แล้วต้องยอมทำใจเราเพื่อนกัน รักฉันคงไม่มีวันเป็นเรื่องจริง