สันติภาพ - กรุงชิงทิ้งรัก
เหมือนสายน้ำหล่นร่วงลงจากฟากฟ้า ดั่งหยาดน้ำตาอุราของข้าหลั่งริน
รักจากฉันไป ณ ที่กรุงชิง ถูกเธอทอดทิ้งจากไปไม่ย้อนคืนมา
ฉันเฝ้าถนอมรักยิ่งชีวิต แต่กลับคิดเปลี่ยนใจให้ใครไขว่าคว้า
แสนเศร้าระทมขมขื่นชีวา เหตุใดเล่าหนาจึงมาล้างลากันไป
กรุงชิง ทิ้งรักให้ฉันเศร้าหมอง หัวใจร่ำร้องถึงเธอทุกครา
วันคืนบอบช้ำในใจหนักหนา เปล่าเปลี่ยวเหว่ว้าน้ำตาร่วงรินตกใน
แม้นหากฟ้าดินนั้นได้มองเห็น โปรดช่วยเป็นพยานรักด้วยเถิดหนา
ฉันจะเฝ้ารอจนสิ้นชีวา ตราบจนดินฟ้า นำเธอกลับมากรุงชิง