มองเจอะแต่ความมืดมน
ทนเจ็บปวดจน
เหมือนคนใกล้ตาย
ร้องต่อให้ร้องหมดใจ
เธอก็คงไม่ยอมรับฟัง
คงมีแค่เพียงน้ำตา
จมอยู่ในความทุกข์ทนชั่วกาล
รักที่เรานั้นผูกพัน
เธอทำลายด้วยความตั้งใจ
ฉันไม่รู้ ทำผิดตรงไหน
จึงต้องทำร้าย
ทรมานใจกันเหลือเกิน
โทษทัณฑ์ของการรักเธอ
ก็คือทุกข์ทนขมขื่น
ที่เธอหยิบยื่นให้อย่างเลือดเย็น
หมดแรงลุกขึ้นยืนใหม่
หมดใจรับรู้ร้อนเย็น
เมื่อต่อไปนี้ สิ่งที่มองเห็น
ไม่อาจเป็นเหมือนเดิม
โทษทัณฑ์ของการรักเธอ
ก็คือทุกข์ทนขมขื่น
ที่เธอหยิบยื่นให้อย่างเลือดเย็น
หมดแรงลุกขึ้นยืนใหม่
หมดใจรับรู้ร้อนเย็น
เมื่อต่อไปนี้ สิ่งที่มองเห็น
ไม่อาจเป็นเหมือนเดิม