หนุ่มอุบล
หลงมนต์ฮักสาวอุดร
เมื่อลมหนาวปีก่อน
เจ้ามาฟ้อนงานทุ่งศรีเมือง
ปากแดงแก้มขาว
ผูกผมยาวด้วยโบว์สีเหลือง
มัดใจบ่าวคนต่างเมือง
เจ้าบ่เคืองจึงตามพะนอ
แลก ส.ค.ส.
ขอที่อยู่ยามฮู้จักกัน
ใกล้ชิดอยู่เพียงวัน
ต้องจากกันเพราะงานอ้ายรอ
มัวสบตากัน
เกือบบ่ทันรถ บ.ข.ส.
ก่อนลาบอกอ้ายให้รอ
ตอบ จ.ม. ผู้สาวอุดร
แก้มอ่อนอ่อน
สาวอุดรธานี
หนุ่มอุบลคนนี้
คอยข่าวคนดีด้วยใจอาวรณ์
ย่านบ่าวสกล
หลอยมาปล้นชิงฮักไปก่อน
กราบพระอินแปงขอพร
บอกสาวอุดรอย่าใจวกวน
หนุ่มอุบล
ยอมทนด้วยคำว่ารอ
อ้ายเทียวเขียน จ.ม.
ส่งแล้วรอ รอเจ้าหลูโตน
วอนหลวงประจักษ์
โปรดพิทักษ์รักลูกอีกคน
อุ้มชูหนุ่มเมืองอุบล
ให้ได้เป็นลูกเขยอุดร
หนุ่มอุบล
ยอมทนด้วยคำว่ารอ
อ้ายเทียวเขียน จ.ม.
ส่งแล้วรอ รอเจ้าหลูโตน
วอนหลวงประจักษ์
โปรดพิทักษ์รักลูกอีกคน
อุ้มชูหนุ่มเมืองอุบล
ให้ได้เป็นลูกเขยอุดร