มีเทียบเชิญมา
บอกให้ทุกสำนัก
ไปร่วมงาน
ชุมนุมชาวยุทธ์
ขอบคุณ
ทุกท่านที่ต่างก็มา
ก็เป็นที่ได้รู้ว่า
จอมมารได้กลับมาแล้ว
บัดนี้
มันเคลื่อนพลมารขาวดำ
ยุทธจักรดูระส่ำ
ทางรอดยังไม่มีแวว
จอมยุทธ์ ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน
จอมโจรก็พึ่งไม่ได้
วันวันทานแต่อมยิ้ม
เรานั้น ต้องหาผู้นำบู๊ลิ้ม
ต้องจัดการประลอง
ใครชนะได้เป็นผู้นำ
คนแต่ละพรรค
ต่างก็อยากเป็นผู้นำ
ทำ...ทุกทาง
ลงร่วมประลอง
ลงไปกองร้องครวญคราง
จนมีเสียง ลอยมา...
เหมือนกิ่งไม้
ที่มีเพียงก้านเดียว
ย่อมหักทิ้งง่ายดาย
แม้กิ่งไม้หากมัดไว้รวมกัน
ย่อมหักทิ้งไม่ได้
ศัตรู แท้จริงใช่อยู่ที่ไหน
แฝงตัวอยู่ในหัวใจ
ส่วนลึกของเราทั้งนั้น
แก่งแย่ง
และคอยจะแตกแยกกัน
คล้ายเราปล่อยให้พวกมาร
เข้ามาเพ่นพ่านในใจ
คนแต่ละพรรค
อันที่จริงพวกเดียวกัน
แล้ว...ทำไม
ไม่ลองคลายจุด
ให้ความรักในหัวใจ
ได้ส่งเสียง ลอยไป...
เหมือนกิ่งไม้
ที่มีเพียงก้านเดียว
ย่อมหักทิ้งง่ายดาย
แม้กิ่งไม้หากมัดไว้รวมกัน
ย่อมหักทิ้งไม่ได้
ยามมีสุขร่วมเสพ
ยามมีทุกข์ร่วมต้าน
จะชาวยุทธ์ หรือชาวบ้าน
จะข้าน้อย หรือขุนนาง
ศึกภายนอก มารุกราน
เรายังจะ มัวมาก่อ
ศึกภายใน เพื่ออะไร ห่ะ...
เหมือนกิ่งไม้
ที่มีเพียงก้านเดียว
ย่อมหักทิ้งง่ายดาย
แม้กิ่งไม้หากมัดไว้รวมกัน
ย่อมหักทิ้งไม่ได้
เหมือนกิ่งไม้
ที่มีเพียงก้านเดียว
ย่อมหักทิ้งง่ายดาย
แม้กิ่งไม้หากมัดไว้รวมกัน
ย่อมหักทิ้งไม่ได้