ไปเล่าเรียนอยู่ เมืองนอกเมืองนา หัดพูดภาษา เอ ? อี ? ไอ ? โอ ? ยู แสนเหงาแค่ไหน ก็คงไม่มีใครรู้ ต้องลองไปอยู่ แล้วก็จะรู้กันไปเอง เรียนก็ไม่จบ ก็เพราะไม่มีกำลังใจ มองไปทางไหน ก็ไม่ใช่บ้านของเรา ฐานะก็ไม่ค่อยดี อย่างใคร ๆ เขา เธอก็เลยเหมา ว่าฉันน่ะไม่เอาไหน ก็มีเพียงแค่ เสียงกีตาร์เก่า ๆ ที่แก้เหงา ให้เวลาพ้นผ่าน ร้องเพลง ปลอบตัวเองไปวัน ๆ ก็ช่างมัน ไม่มีใคร ไม่เป็นไร ก็ฉันมันนาย ร็อก (เก้อ) ไม่ใช่นายร้อยนายเรืออะไร แค่เป็นนาย ร็อก (เก้อ) ไม่ได้เป็นพิษเป็นภัยต่อใคร ฉันมันนาย ร็อก (เก้อ) มีใจดวงน้อยคอยใครเก็บไป ไม่ทำให้รัก (เก้อ) จะมีบ้างไหมมีคนเข้าใจ (แค่สักคน)