ลงเรือน้อยลองวนในสายชลห้วยระหาร มีทั้งบัวตูมบัวบาน ดอกใบไหวก้านงามตา เมื่อลมสัมผัสชื่นใจ ผึ้งตอมหอมบินดมกลิ่นบัว ว่อนตัวลำพันใฝ่ฝัน เหมือนดนตรีชะลอมกล่อมใจ ฟังยิ่งฟังไป โลมร้าฤทัยลำพอง ปองจะเด็ดบัวบาน ครวญคิดนานหวั่นเจ้าของ ใจหมายดึงโน้มโลมลอง หากบัวไม่มีเจ้าของ จะชมทั้งสองปทุม เอื้อมมือหมายเพียงดึงดอกบาน ก็เกรงสะท้าน ถึงกานดอกตูม แสนเสียดายเหมือนชายหมดภูมิ จะเด็ดดอกตูมยังนกเสียดายดอกบาน เรือเร็วไปน้อยค่อยทวน บัวหอมชวนอกสะท้าน งามทั้งบัวตูมบัวบานเทพไททุกแดนพิมาน ประทานสมดังตั้งใจ เอื้อมมือหมายถึงดึงดอกตูมก่อน ดอกบาก็ค้อนแสนงอนไปใย จะเด็ดดอกบานดอกตูมก็สั้นแกว่งไกว จะเด็ดดอกไหนกันหนอบัวตูมบัวบาน *จะเด็ดทีเดียวเสียทั้งคู่ ครวญคิดดูอยู่ไม่นาน พอดอกตูมแย้มตระการ ดอกบานก็คงแห้งโรย กลีบลาร่างโรยน่าชัง ต้องลาแล้วหนอ บัวช่องามบาปเคราะห์และกรรมประดัง แล้วจ่ำเรือน้อยค่อยเข้าฝั่ง ไม่ยอมกลับหลัง หมดหวังทั้งตูมทั้งบาน (ซ้ำ*)