บ้านของฉัน
นานแล้วพ่อปลูกเอาไว้
สีมันเก่าจางซีดไป
เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา
ตื่นทุกเช้า
ลมพัดเรื่อยเรื่อยเอื่อยช้า
ร่มเงาแดดทอทาบทา
บ้านนี้เราเป็นเจ้าของ
บ้านของฉัน
ริมรั้วแม่ปลูกต้นไม้
งอกงามแผ่กิ่งก้านใบ
สดเขียวงามตา น่ามอง
ตกตอนเย็น
ผูกเปลนอนเล่นกับน้อง
ฟ้าครามเปลี่ยนเป็นสีทอง
บ้านนี้ก็คือสวรรค์
ถ้าฉันเป็นนก
ฉันคงไม่บินไปไหน
ฉันคงไม่จากไปไกล
เพราะนี่คือรังของฉัน
จะขอดูแล
ให้เป็นวิมานในฝัน
อยู่กันอย่างนี้นานนาน
ไม่เคยจะคิด...จากไป
บ้านของฉัน
ยังรักยังคอยห่วงหา
ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า
หยอกเย้าพูดคุยกันไป
เก็บรักษา
ให้เป็นที่พึ่งสุดท้าย
พักกายผ่อนคลายหัวใจ
เมื่อยามเหนื่อยล้าอ่อนแรง
ถ้าฉันเป็นนก
ฉันคงไม่บินไปไหน
ฉันคงไม่จากไปไกล
เพราะนี่คือรังของฉัน
จะขอดูแล
ให้เป็นวิมานในฝัน
อยู่กันอย่างนี้นานนาน
ไม่เคยจะคิด...จากไป