วัยของเราต่างยังเยาว์ครั้งนั้น ครั้งวันเก่า
วันที่เรากับดวงใจน้อยน้อย ฝันลอยไปไกล
สุขจนลืมคืนและวัน กับความฝันเรานั้นให้เวลา
ความฝันพา พาให้ใจนั้นได้เปรมปรีด์

เคยฝันไปอยากจะเป็นท้องฟ้า ที่กว้างใหญ่
บางครั้งใจอยากจะเป็นนกน้อย แล้วลอยบินไป
อยากจะไปไกลแสนไกล สิ่งที่ใจเรานั้นต้องการเป็น
เพียงฝันไป เป็นเรื่องใดฝันได้ทันที

แต่ในวันนี้ ไม่มี..โอกาสฝันอย่างเคย
ชีวิตต้องเดินอยู่บนความจริง ความฝันจึงเริ่มจาง
ความฝันจาง ลงทุกที ไม่มีเวลา

อยากจะมีบางครั้งครา แบ่งเวลาเอาไว้ฝันดังเดิม
เอาฝันเติม เติมหัวใจไว้สู้ความจริง

อยากจะมีบางครั้งครา แบ่งเวลาเอาไว้ฝันดังเดิม
เอาฝันเติม เติมหัวใจไว้สู้ความจริง