มองดูทะเลที่กว้างใหญ่ มองไกลออกไปแสนว่างเปล่า
ลึกเกินยั่ง สุดปลายตา
มองบนแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ มองดูยิ่งไกล แสนไกลห่าง สูงเกินใฝ่
จะมีสักคนบ้างไหม เขาใจเรา
ให้ชวิตฉันมีหวังอีกที
มองดูดวงดาวมีแสงส่อง มีเมฆประคองเคล้าคลออยู่
มิเคยห่าง จากกันไป
มองดูตัวเองแล้วยิ่งเศร้า ทำไมตัวเราไร้เคียงคู่ เฝ้ารออยู่
แต่เธอคนนั้นอยู่ไหน ฟากฟ้าใด
โปรดให้ใจฉัน มีรักอีกที...
(**) อยากเพียงขอ...ใครคนหนึ่ง
ได้ซึ้งรักที่มี วอนสายธานนที
ส่งให้คนดีที่แสนไกล (เธอคนดีที่แสนไกล)(เธอมีจริงอยู่ที่ใด)
ฝากใบไม้ ที่มีรักอยู่ ให้เธอรู้วอนลมช่วยเป่า
ฝากกับคน ที่ฉันเดินผ่าน
พาความรักไปหาเธอ ช่วยฉันที
รักที่รอจริง ๆ มีอยู่ไหม
คนที่รอจริง ๆ มีอยู่ไหม
หวังว่าเธอคงมีอยู่...ถ้ามัอยู่หนใด (จะส่งไปถึงเธอ ช่วยฉันที)
ฝากทุกสิ่ง...ที่มีรัก
โปรดจงรู้...ถึงเธอ
(ฝ้ากกับน้ำและฝากกับลมให้ประสพดังฝัน ฝากกับคนฝากกับใบไม้ให้ส่งออกไป
หากชีพยังหายใจ หรือเรือนร่าง ไม่แหลกสลายหรือมลายไป
ตราบดวงตะวัน ยังไม่ดับ โปรดจงสดับรับความรู้สึก จากฉันไป
ส่งไปถึงเธอ ที่ฉันพร่ำเพ้อ อยากจะเจอทุกคืนวัน คงมีวันนั้นที่ฉันจะได้...มีรักสักที.......)