ละฝากหัวใจไปนำ...ฟ้า
ฝากคำเว้าคำจาไปลา...
เจ้ามื้อเขาแต่ง...
ละอ้ายคนใจบ่แข็ง...
มันเมิดแฮงอ่อนหล้า...
ไปลา...เจ้ากะบ่ไหว...
ย้านอดใจบ่ได้...
เป็นลมใส่ให้คนหาม...
ฮอดมื้อแต่งคนงาม...
อ้ายสั่งคำ...มานำฟ้า...
ฟ้าสั่งเมื่อวัน
ที่น้องนางแต่ง
เหมือนนำข่าวมาแจ้ง
ให้พี่รู้ความเป็นไป
ได้ยินข่าวฟ้า
อยากบากหน้า
มาอวยพรชัย
แต่ไม่อาจแข็งใจ
เข้าไปร่วมงานวิวาห์
จิตใจสลาย
ร่างกายพี่แทบสลบ
เมื่อความรักเราตอนจบ
ประสบพายุน้ำตา
มีมือที่สาม
มาชิงน้องไปวิวาห์
เขามาทีหลังดังกว่า
พี่จำต้องลาคนดี
ความจริงพี่อยากมีเวลา
มาเห็นหน้าจักหน่อย
ขอเวลาเล็กน้อย
สำหรับเจ้าสั่งลา
ใจบ่กล้า
ย้อนว่าฮักนางหลาย
แนวหัวใจ
มันอ่อนไหวอิดหล้า
อาศัยฟ้าเอาคำลามาส่ง
ยามใด๋ฟ้าลั่นโป้ง
คือเสียงอ้ายสั่งลา
ยามใดฟ้าฮ้องโย่น
อ้ายตะโกนสั่งฟ้าในใจ
ฟ้าเอ๋ยฟ้า
โปรดช่วยนำพา
คำลาของอ้าย
ไปร่วมผูกแขนอวยชัย
กระซิบหัวใจ
ว่าพี่จำอำลา
อยากมาพบหน้าเจ้าสาว
อยากเห็นเจ้าบ่าว
ผู้เขามีวาสนา
แต่คนแพ้ใจไม่กล้า
ส่งใจตามฟ้ามา
ขอลาน้องไกล
ยามใด๋นางได้ยินเสียงฟ้า
ยามใด๋นางได้ยินเสียงฟ้า
สละเวลาฟังเสียงฮ้องแน
เป็นภาษาใจ
ของคนฮักแท้
คนแพ้แค่รักเธอ
หลงละเมอ
ฝากฟ้าครวญคร่ำ
ฝากถ้อยคำอำลามาให้
ร่วมอวยพรชัย
ในงานน้อง เอย...