ลม เป่าให้มันพลั่งพรู
เกิดเป็นฟองของน้ำสบู่
เด็กน้อยเฝ้าดู จะลอยไปไกลเท่าไร
หนึ่งวันรื่นรม ฉันนั่งมองเด็กร้องชื่นชม
ยิ่งเป่าก็ยิ่งสุขใจ
ลอยตามสายลม จินตนาการ
โลกของเด็กช่างแสนเบิกบาน
ไม่เหนื่อยมาแบกปัญหา
กู่ร้องเสียงดัง ยิ้มทุกเวลา
ขอให้ฟองลอยสูงสุดตา
ไปสู่ขอบฟ้าสีคราม สวรรค์แสนไกล
มอง มันยิ่งได้รับรู้ เศรษฐกิจยุคฟองสบู่
มันไม่น่าอยู่ ยิ่งโตยิ่งเหนื่อยทุกวัน
ชีวิตทุกข์ทน เพราะผู้ใหญ่มันต้องดิ้นรน
เลยอยากเป็นเด็กอีกครั้ง
ลอยตามสายลม จินตนาการ
โลกของเด็กช่างแสนเบิกบาน
ไม่เหนื่อยมาแบกปัญหา
กู่ร้องเสียงดัง ยิ้มทุกเวลา
ขอให้ฟองลอยสูงสุดตา
ไปสู่ขอบฟ้าสีคราม สวรรค์แสนไกล
ลอยตามสายลม จินตนาการ
โลกของเด็กช่างแสนเบิกบาน
ไม่เหนื่อยมาแบกปัญหา
กู่ร้องเสียงดัง ยิ้มทุกเวลา
ขอให้วันคืนย้อนกลับมา
ให้เราได้เจอวันนั้น อีกครั้งในใจ
อีกครั้งในใจ