เหงาใจ..
ทุกคืนต้องข่มตานอน
หยิบภาพถ่ายใต้หมอน
มาดูด้วยความห่วงหา
แนบใส่กระเป๋า
ตั้งแต่คราวที่จากบ้านมา
เก็บไว้เพื่อดูแทนหน้า
เหนื่อยล้าเหมือนยาซ่อมใจ
หลายคน..
ที่คอยฝากใจพึ่งพา
ให้คิดตลอดเวลา
ว่าเราจากมาเพื่อใคร
นับเงินที่มี
หักลบหนี้ที่พ่อยืมไว้
ภาพถ่ายคือสิ่งเตือนใจ
ห้ามไว้ไม่ให้ลืมตัว
รูปพ่อเตือนใจมิให้ยอมแพ้
ส่วนรูปแม่คุ้มใจมิให้นึกกลัว
ภาพเธอที่รัก
ให้ทำงานหนักสร้างตัว
ยกภาพพ่อแม่เหนือหัว
เตือนตัวเตือนใจก่อนนอน
ขอพรทุกคืนเฝ้าภาวนา
สักวันถ้าบุญนำพา
หนี้ยืมมาจะไปไถ่ถอน
มองภาพยามใด
เหมือนคนไกลส่งใจอวยพร
เก็บภาพลงไว้ใต้หมอน
เพื่อตื่นนอนมีแรงสู้ต่อ
รูปพ่อเตือนใจมิให้ยอมแพ้
ส่วนรูปแม่คุ้มใจมิให้นึกกลัว
ภาพเธอที่รัก
ให้ทำงานหนักสร้างตัว
ยกภาพพ่อแม่เหนือหัว
เตือนตัวเตือนใจก่อนนอน
ขอพรทุกคืนเฝ้าภาวนา
สักวันถ้าบุญนำพา
หนี้ยืมมาจะไปไถ่ถอน
มองภาพยามใด
เหมือนคนไกลส่งใจอวยพร
เก็บภาพลงไว้ใต้หมอน
เพื่อตื่นนอนมีแรงสู้ต่อ