ลมพัดพร้าวพี่บ่าวไม่มา นั่งคอยท่าหัวใจลอยลม เสียงไก่ขันหัวใจขื่นขม น้ำค้างพรมยอดไม้ชายคา เหงาใจจังความหวังริบหรี่ รอหนุ่มตาปียังไม่กลับมา ลืมได้ลงหนอคำสัญญา พี่บ่าวจ๋าลืมน้องได้ลง ชักพระปีนี้ แม่น้ำตาปีคงเหงา เหลือเพียงน้องสาว แต่พี่บ่าวไม่รู้อยู่ไหน ชักพระปีนี้ คงไม่มีพี่เคียงข้างกาย สุดเหงาในหัวใจ อ้างว้างดุจดั่งสายลม * ลูกยางแตกใจแยกเป็นเสี้ยว นั่งเหงาคนเดียวหัวใจขื่นขม ดอกหญ้าคาปลิวตามสายลม เหมือนใจน้องพี่บ่าวรู้หม้าย ( ซ้ำ * )