พรพิมล ธรรมสาร - สายเกินไป
เมื่อก่อนเธอและฉันเราต่างเป็นเพื่อนกัน
ส่วนตัวเรานั้นเราเข้ากันได้ดี
รู้ใจกันและกันความผูกพันล้นปรี่ เยื่อใยและไมตรี
แต่จู่ๆเราสองต้องจากกันเหินห่าง
ต้องนานๆครั้งจึงเจอะกันสักที
พบเจอกันเมื่อใดเราสุขใจล้นปรี่ พูดคุยกันทั้งวัน
แล้ววันหนึ่งเรามาเจอหน้ากัน
เธอนั้นสิมีคู่ขวัญ เป็นเงาเฝ้าคลอไม่ห่าง
ใจแสนจะปวดร้าว ทนฝืนยิ้มให้กับเขา
กลืนกลบรอยเศร้าหมอง
เพิ่งจะรู้ว่ารักมันก็สายแล้วนั่น
คงไม่มีวันได้ชื่นชมสมปอง
น้ำตารินตกในเต็มปรี่ไปทุกห้อง
เฝ้ามองอย่างเสียดาย
เมื่อก่อนเธอและฉันเราต่างเป็นเพื่อนกัน
ส่วนตัวเรานั้นเราเข้ากันได้ดี
รู้ใจกันและกันความผูกพันล้นปรี่เยื่อใยและไมตรี
แต่จู่ๆเราสองต้องจากกันเหินห่าง
ต้องนานๆครั้งจึงเจอะกันสักที
พบเจอกันเมื่อใดเราสุขใจล้นปรี่ พูดคุยกันทั้งวัน
แล้ววันหนึ่งเรามาเจอหน้ากัน
เธอนั้นสิมีคู่ขวัญ เป็นเงาเฝ้าคลอไม่ห่าง
ใจแสนจะปวดร้าว ทนฝืนยิ้มให้กับเขา
กลืนกลบรอยเศร้าหมอง
เพิ่งจะรู้ว่ารักมันก็สายแล้วนั่น
คงไม่มีวันได้ชื่นชมสมปอง
น้ำตารินตกในเต็มปรี่ไปทุกห้อง
เฝ้ามองอย่างเสียดาย