อี๊ด โอภากุล - สุดดาว
ป่ายปีนภูฟ้าจะคว้าให้ถึงดวงดาว
แม้นเจ็บเหน็บหนาว จะเอามาครองให้ได้
ฟ้าฝนพายุถึงร้อน ระอุเภทภัย
พระอินทร์ พระพรหม พระพราย อย่าหมายห้ามฉัน
ดื้อรั้นมั่นใจ แต่ไปไม่ถึง
ฝันว่าเป็นหนึ่ง ถึงกาลต้องอวสาร
เหลือแต่ความจริง ที่ต้องยอมรับมัน
ผิดหวัง สมหวัง อยู่ ทีใจพอใจ
ย่ำพสุธา สองขา สองมือ หัวใจ
ชีวิตไม่สายแค่ไต่ให้ชิดติดดิน
ต่ำต้อยใต้ฟ้า ศรัทธา นั้นยังโบยบิน
เป็นเงาบังร่มห่มดิน ไม่สิ้นคุณธรรม
ย่ำพสุธา สองขา สองมือ หัวใจ
ชีวิตไม่สายแค่ไต่ให้ชิดติดดิน
ต่ำต้อยใต้ฟ้า ศรัทธา นั้นยังโบยบิน
เป็นเงาบังร่มห่มดิน ไม่สิ้นคุณธรรม
ดื้อรั้นมั่นใจ แต่ไปไม่ถึง
ฝันว่าเป็นหนึ่ง ถึงกาลต้องอวสาร
เหลือแต่ความจริง ที่ต้องยอมรับมัน
ผิดหวัง สมหวัง อยู่ ทีใจพอใจ
ป่ายปีนภูฟ้าจะคว้า ให้ถึงดวงดาว
สุดเจ็บ สุดหนาว สุดดาว สุดท้ายไม่ได้
ฟ้าฝนพายุ คงร้อนรุอะเภทภัย
พระอินทร์ พระพรหม พระพราย สบายใจได้
ฉันไม่เอาแล้วดาว ไม่เอาแล้วดาว เข้าใจแล้ว