คงจะไม่กลับมาอยู่สลัม แน่แล้วแม่ค้าส้มตำคนโก้ เพราะมีอาเสี่ย ขี่เก๋งเปอร์โย เอาสร้อยทองเส้นโต มาคล้องใจเกี่ยวไปจากซอย คงจะไม่กลับมาขายส้มตำ อีกแล้วแม่สาวสลัมชื่อต้อย ทิ้งแฟนคนเก่า นั่งเหงาใจลอย ไม่นึกว่าคนชื่อต้อย บอกรักเดี๋ยวเดียวลืมคำ * ทิ้งคนรักที่ห้องใกล้ ๆ ให้นอนขวัญหาย ร้องไห้อยู่ในสลัม เคยบอกรักไว้ตั้งหลายคำ พอพบคนรวยลำซำ ก็ลืมหนุ่มสลัมเงินน้อย คงจะไม่กลับมาอยู่สลัม แน่แล้วแม่ค้าส้มตำชื่อต้อย ไหนเธอเคยว่าจะรักจะคอย แต่แล้วคนซื่อชื่อต้อย แม่ค้าส้มตำแกล้งทำเป็นลืม ซ้ำ *