จิตหดหู่ไม่ดูไม่แล ไม่อยากแคร์ไม่มองไม่เคยสนใจ เจ็บเก็บกดอารมณ์ข้างในเก็บเอาไว้นานคงระเบิด ผิดระเบียบกฎเกณฑ์ของใจ ที่ออกไว้บังคับเป็นสัญญา กับกลับกลอกกลับคำเรื่อยมาจนอ่อนล้ามันเพลียในหัวใจ ภาคทัณฑ์เอาไว้กี่หนกันเล่า แต่เธอก็ทำเหมือนเก่า ภาคทัณฑ์เอาไว้กี่หนกันเล่า ไยไม่หลาบไม่จำ ใจหมดลานหมดแล้วไม่ยอมไขต่อ ทนเจ็บพอมันท้อมันแท้มากมาย เหนื่อยมานาน เหนื่อยกายนั้นไม่เท่าไรแต่ตามเธอเหนื่อยใจ หมดลานแบ่งอย่างอื่นยังพอให้ไป แต่แบ่งใจเป็นใครแล้วใครยอม ริ้นไม่ไต่ไรไม่ตอมจะถนอมเธอไว้ให้นาน ๆ