(เกริ่น) นี่บ่น้อเพิ่นว่า เชื่อใจทางวางใจซู้ เอ็นดูเขาเฮาเลยเสีย เมียเคยซ้อนได้นอนฮ่ำ ห่วงตั้งแต่งานลำ เฮ็ดนำพวกพี่น้อง ให้คนย่องว่าดี แฟนเอ้ย...จนมาเป็นแบบนี้ บ่มีที่ทางระบาย เหลือลูกชายคนเดียว ได้เทียวพาหาลำจ้าง ปิดหนทางวางผัวไว้ ใจเอ้ยใจของคน ไผ่เทิ่งต้นบ่พอหยั่ง ทะเลลึกเขายังหาอีหยังมาวัดได้ บัดใจน้องนั่นซ่างเป็น..เด้น้อ..เออ..น้อนางเอย.. เมียหนีตามชู้ ไผสิฮู้บ่น้อ เวรกรรมหยังน้อ เกาะเกี้ยวแต่ชาติก่อน มื้อบ่เว็นได้เป็นหมอลำพ่อลูกอ่อน เทิ่งลำเทิ่งฟ้อน เทิ่งได้งวกเบิ่งอู่ อยู่บนเวทีมีคนย่องว่างาม บางคนก็ถาม ขอเบอร์โทรที่อยู่ บอกแล้วบ่เซื่อ เมียผมไปกับชู้ มาเบิ่งโลดอู่ลูกน้อยหลังเวที เขาหนีดนแล้ว บ่มีแววสิโค้งต่าว วาสนาคือกันกับบักพร้าว อยู่เทิ่งต้นแม่บ่มี เป็นแบบนี้สิมีบ่งามขำ มาหลูโตนหมอลำ ลูกอยู่นำหลังฮ้าน ตาหวานย้านแต่เจ้านั้นตั๋วะ หนีลูกหนีผัว มาหลอยเบิ่งยามฟ้อน ขอร้องงามขำ อย่าให้หมอลำพ่อลูกออ่น คิดนำอ้อนต้อน ย้อนฮักคนฟังลำ บ่นึกบ่ฝัน ว่าสิเป็นแบบนี้อยู่กันหลายปี ได้ดีย้อนหมอลำ ถิ่มลูกน้อยไว้ ไปบ่เอิ้นสั่งซ้ำ หน้าดีใจดำสิจำไว้บ่ลืม ยืนซึมเศร้ายามเข้าหลังเวที กวยอู่ลูกสาก่อน อุกใจเอ้หมอลำพ่อลูกอ่อน ตอนขึ้นเวทีลำส่ำ แก้วลงมาแล้วส่ำดิน ทุกข์บ่สิ้นสิสู้ต่อบ่ยอมหนี ไผสิมาปรานี บ่ลักหนีคือเมียเค้า.....เออ ......