กลับมาที่ห้องตอนเย็น กลับมาเห็น เธอซึมๆไม่พูดไม่จาอะไร ดูเธอไม่ค่อยแจ่มใส ไม่สบายใจอะไรฉันเป็นห่วง กินอะไรหน่อยไหมเธอ หรือจะออกไปกินกับฉัน ห่วงว่าเธอจะหิว ก็เลยชวน เครียดทำไม ให้มันหนักใจ แค่เธอบอกกับฉันเพื่อนคนนี้ พร้อมช่วยเธอมีไหล่เล็กๆให้พิง ให้พักให้ผ่อนคลายถ้าเธออยากระบาย เพื่อนคนนี้รับฟังทุกอย่าง แบ่งเบาปัญหาให้เธอ ช่วยลบมันให้จาง ปลอบโยนให้หายดี ผู้หญิงด้วยกันย่อมรู้ใจ หัวอกเดียวกัน (ก็เรามีแค่สองคน หัวอกเดียวกัน) เงินเดือนถ้าไม่พอจ่าย บอกกับฉัน เราแบ่งกันกินกันใช้ด้วยกันได้ เสื้อผ้า ถ้าไม่พอใช้ ให้เธอมาหยิบไปใส่ได้ตามใจ มีอะไรเราช่วยกัน ไม่ต้องมาคอยเกรงใจฉัน ก็เธอเป็นเพื่อนฉันไม่ใช่เหรอ เครียดทำไม มห้หนักสมอง เธออย่าแบกมันไว้ เพื่อนคนนี้พร้อมช่วยเธอ