คำร้อง สุทธิพงษ์ สมบัติจินดา
ทำนอง วุฒิชัย สมบัติจินดา
เรียบเรียง อนุชา อรรจนาวัฒน์
ทรมานยังไงความเหงา เธอคงไม่มีวันเข้าใจ
มีคนรัก มันมีความหมาย มากเพียงใดกับฉัน
กับบางคนที่มันอ่อนไหว การได้รับอุ่นไอช่างสำคัญ
ต่อให้รู้ ว่าสิ่งที่เป็นนั้น อาจไม่นานดังใจ
* ขอแค่ได้อยู่ ได้พบ ได้เจอ ขอแค่มีเธอหล่อเลี้ยงหัวใจไว้
ไม่มีเธอชีวิตของฉันก็คงไม่เหลืออะไร
อย่าหยุดรักฉัน เกลียดการถูกทิ้งให้เดียวดาย ไม่มีเธอ อยู่ใกล้ใกล้ หายใจก็ทรมาน
อย่าเพิ่งไปไหน กอดฉันเอาไว้ให้นานนาน แม้จะเป็นแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ก็ยินดีจะเตรียมใจรับมัน เป็นแค่ทางผ่าน ไม่เจ็บเท่าการไม่มีใคร
ไม่มีมือเธอกุมมือไว้ ไปที่ไหนก็กลัวทุกอย่าง
กลัวชีวิต ที่มันอ้างว้าง ฉันไม่ชินกับมัน
คนที่มีอารมณ์อ่อนไหว เศษความรักจากใครก็สำคัญ
ต่อให้รู้ ว่าสิ่งที่ได้นั้น อาจไม่นานดังใจ
(ซ้ำ *)
อย่าหยุดรักฉัน เกลียดการถูกทิ้งให้เดียวดาย ไม่มีเธอ อยู่ใกล้ใกล้ หายใจก็ทรมาน
อย่าเพิ่งไปไหน กอดฉันเอาไว้ให้นานนาน แม้จะเป็นแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ก็ยินดีจะเตรียมใจรับมัน นา...นา
ได้โปรด อย่าหยุดรักฉัน เกลียดการถูกทิ้งให้เดียวดาย ไม่มีเธอ อยู่ใกล้ใกล้ หายใจก็ทรมาน
อย่าเพิ่งไปไหน กอดฉันเอาไว้ให้นานนาน แม้จะเป็นแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ก็ยินดีจะเตรียมใจรับมัน เป็นแค่ทางผ่าน ไม่เจ็บเท่าการไม่มีใคร
แม้จะเป็นแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ก็ยินดีจะเตรียมใจรับมัน ได้รักผ่านผ่าน ยังดีกว่าการต้องเหงาตาย