ใจของนางเหมือนดังแก้วแตก แหลกยับเยินด้วยนำมื้อมาร เป็นเศษซากใจ ที่ไม่มีใครต้องการ ยากจะประสาน สมานให้เหมือนเดิมได้ เจ้าถูกเขาโยนทิ้งกลางทาง ยามรักจางก็หมดความหมาย สูญสิ้นความสาว คราบคาวกลิ่นกามติดกาย ดวงแก้วแวววาว แตกร้าวเมื่อรักจืดจาง จักก้มเก็บแม้โดนมีดบาด เพราะพี่ไม่อาจ ทนเห็นเธอโดนทิ้งขว้าง แม้เลือดหลั่งไหลเพราะเศษแก้วใจของนาง จะไม่ยอมว่าง มือจากการรักษาใจ * ถึงไม่ใช่แก้วดวงเก่า มีรอยร้าวก็ไม่เป็นไร พี่ขอสัญญา จากวันนี้เป็นต้นไป เธอคือแก้วใจ ของชายผู้ยอมรับเดน ซ้ำ *